Śmiem w tym miejscu od siebie dopowiedzieć, że prawdziwa poezja zawsze jest zrozumiała, bo ona łączy mądrość z prostotą, z jasnością. To są jej elementarne ?składniki?.

A w innych momentach tegoż spotkania Ryszard Kapuściński wyznał: ?Poeci są dla mnie tymi, którzy przechowują i chronią język ... dzisiaj, kiedy środki masowego przekazu tak straszliwie język zubożają, spłaszczają, prymitywizują.? , ? ... nasza poezja była zawsze mocniejsza od naszej prozy. Skarby naszej literatury to są przede wszystkim skarby poetyckie.?

Tak więc sięgajmy po wiersze jak najczęściej. Poezja jest bowiem mową odświętną. Jest odkrywaniem rzeczywistości w Prawdzie. Poeta w każdej odsłonie wiersza pragnie wyrazić Ją o świecie i o sobie, przejrzeć się w Niej jak w lustrze. A także zaświadczyć o wydarzeniach i o ludziach. Poezja ma obowiązek utrwalania nawet chwilowych olśnień jawiących się w doczesności ranionej cierpieniem. A nadto pokrzepiania człowieka w jego egzystencjalnym lęku. Próbuje porządkować rzeczywistość. Poezja jest też komentarzem do prawdy, dobra i piękna Słowa Bożego; niekoniecznym, ale jest ? od człowieka rejestrującego światło z góry. W Słowie szuka on swojego spełnienia. I z Niego poezja czerpie wieczne soki.

ks. Janusz A. Kobierski

Licheń, dnia 27 II 2007 r.