Recenzja - Piotr Szewc

Janusz Adam Kobierski - Dotykając jasności

Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 2009

Kolejny tom wierszy ks. Janusza Adama Kobierskiego dobrze wpisuje się w dotychczasową jego twórczość poetycką, którą rozpoczął zbiorem Zza siódmej skóry (1978). Autor regularnie publikuje książki poetyckie, stale obecna jest w nich jawnie wypowiadana (postaci, symbole), a jednocześnie głęboko wewnętrzna tematyka religijna. Poeta wyraźnie opowiada się za „drogą trudniejszą” w życiu, ten postulat towarzyszy też sztuce poetyckiej, jak w otwierającym tom utworze: Przypowieść o nie napisanym wierszu: „czeka, / aż urośnie, / okrzepnie, / wypięknieje. // Może to trwać / dość długo”. Tak postępuje cierpliwy, roztropny ogrodnik i rolnik – zbiera owoce, plon, ale w odpowiednim czasie. Namysł poetycki jest u Kobierskiego właśnie namysłem, zaprzeczeniem przypadkowości i pośpiechu. „Konstrukcję myślową buduję / jak architekt dom” – czytamy w Budowaniu. Poezja ks. Kobierskiego, tak w utworach wcześniejszych, jak i nowych, jest podjęciem trudnego wyzwania duchowego, które może się dokonać tylko za pomocą środków rzetelnych, niejako sprawdzonych. Zasadniczym elementem jest tu fundament, elementy trwałe, najsolidniejsze, takie, które mają przetrwać. Niech nikogo nie zdziwi, że poeta-kapłan upatruje je w wartościach chrześcijańskich, w maksymalistycznej, ale skrojonej na ludzkie miary etyce. W sferze języka i sposobów poetyckiej wypowiedzi Kobierski dąży do form „oczyszczonych”, klarownych, czytelnych, ze zdjętą pieczęcią „szyfru”. „Zwyczajna” poetycka mowa dotyka zwyczajnych, ludzkich spraw. Jest też przypomnieniem prawd stałych, jakże chętnie marginalizowanych przez pośpieszny rytm współczesnego życia. Zbieranie słów, pisanie wierszy jest więc czynnością i zadaniem, którym należna jest postawa godna mistrza. w „Lekcji z Kawafisem” czytamy: „I taką naukę mi dajesz: / abym każde zdanie układał, / jakby miało być / już ostatnie”. Dotykając jasności to zbiór osobisty; czytelnik nie ma wątpliwości, że w wierszach „słyszy” głos samego autora. Ta okoliczność uwiarygodnia książkę, jej rozpisane na utwory dyskretne przesłanie...