Tylko fragment
muru,
świetlanych dziejów.

Resztki potęgi świątyni,
znak wiary,
która niech płonie
jak lampa oliwna.

Tylko ta ściana
jak rana
w marzeniach narodu.

Opłakana
w czasie bez końca.

Ta ściana
jak mur
nie do przeniknięcia.

Na szczęście
są w niej szpary.
Tam wkładamy prośby
na skrawkach papieru.

Niech choć one przenikną
na drugą stronę świata,

gdy spocznie na nich wzrok
odwiecznego Jahwe.